ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ

Παιδόφιλοι: Δέκα συμβουλές προστασίας 


 Οι ανήλικοι είναι εύκολα θύματα για τους επιτήδειους που καραδοκούν στο διαδί-κτυο. Ειδικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα σχολικά δίκτυα βρίσκονται στην καθημερινότητα πολλών οικογενειών και επομένως αποτελούν την εύκολη επιλογή των παιδόφιλων. Οι εξειδικευμένοι αξιωματικοί της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος δίνουν 10 χρήσιμες συμβουλές για όλους τους γονείς:
 1. Ο υπολογιστής καλό είναι να βρίσκεται σε κοινή θέα των γονιών. Μην αφήνετε το παιδί να κλείνεται στο δωμάτιό του μιλώντας με τις ώρες σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή «δωμάτια» συζητήσεων (chat).
 2. Αν το παιδί είναι κάτω των 13 ετών, μην του επιτρέπετε να δημιουργεί λογαριασμό στο facebook. Ακόμη και το ίδιο το μέσο προϋποθέτει αυτήν την ηλικία για να επιτρέψει τη δημιουργία προφίλ.
 3. Αν παρ’ όλα αυτά το ανήλικο παιδί σας διαθέτει προφίλ στο facebook, συμβουλέψτε το να διατηρεί τις προσωπικές του πληροφορίες και τις φωτογρα-φίες του «κλειστές», ώστε να μην μπορεί να τις δει ο οποιοσδήποτε. Οι μονα-δικοί διαδικτυακοί φίλοι που το παιδί είναι καλό να έχει είναι συμμαθητές που γνωρίζει.
 4. Μη δημοσιοποιείτε φωτογραφίες του παιδιού σας, ιδιαίτερα αυτές που φορά μαγιό ή εσώρουχα. Μπορεί να προσελκύσουν τους παιδόφιλους.
 5. Μη δίνετε ποτέ πληροφορίες μέσω του προφίλ του σε κοινωνικά δίκτυα για το πότε είναι στο σπίτι και –κυρίως– για το πότε λείπετε εσείς. Μπορεί να ενη-μερώσετε άθελά σας τους παιδόφιλους που θα σπεύσουν να ...απασχολήσουν το παιδί σας.
6. Συμφωνήστε με το παιδί για το πόση ώρα θα σερφάρει κάθε μέρα. Απαραίτητο γι’ αυτό είναι το «συμβόλαιο» χρήσης ίντερνετ που υπογράφουν γονείς και παιδί.
 7. Μη χρησιμοποιείτε τον υπολογιστή ως μπεϊμπισίτερ. Ασχοληθείτε με το παιδί, δώστε του το χρόνο και την προσοχή που χρειάζεται. Πηγαίνετε συχνές βόλτες, ώστε να αντιληφθεί ότι ο αληθινός κόσμος (και οι φίλοι) είναι εκεί έξω.
 8. Ενημερωθείτε τεχνολογικά, για να μπορέσετε να εποπτεύετε διακριτικά τη χρήση του διαδικτύου που κάνει το παιδί. Παίξτε μαζί του επιμορφωτικά παιχνί-δια και απολαύστε τις δυνατότητες του μέσου.
 9. Το βασικότερο όλων είναι η επαρκής επικοινωνία με το παιδί σας. Χτίστε μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί του και κάντε το να νιώσει ότι βρίσκεστε δίπλα του –όχι ως κριτής, αλλά ως συνοδοιπόρος και πραγματικός συμπαραστάτης του.
 10. Σε κάθε περίπτωση παρενοχλήσεων ανηλίκων και παραβίασης στοιχείων υπολογιστή και προσωπικών δεδομένων μέσω του διαδικτύου, επικοινωνήστε με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στα τηλέφωνα 210-6476464 και 210-6476461 ή μέσω μέιλ στο 11012@hellenicpolice.gr.

 Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ΕΘΝΟΣ (01.09.2012) με την υπογραφή της Μαρίας Ψαρά. Πρωτότυπος τίτλος: «Δέκα συμβουλές-ασπίδα για γονείς και παιδιά»


___________________________________________________________________________________________________

Τεχνικές διαχείρισης θυμού

Γράφει ο Λ. Α. Βλαχόπουλος

 

 

Όπως όλα τα συναισθήματα, έτσι και ο θυμός, όταν καταπιέζεται διογκώνεται. Ο διογκωμένος θυμός μπορεί να ξεσπάσει με μικρή σχετικά αφορμή και με δυσα-νάλογο (της αφορμής) μέγεθος.

Η ελεγχόμενη απελευθέρωση του θυμού
α) μειώνει τις πιθανότητες εκδήλωσης επιθετικής συμπεριφοράς και
β) μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε πιο καθαρά.

Για τα παιδιά είναι πιο δύσκολο να καταλάβουν τα αρνητικά τους συναισθήματα και να τα εκφράσουν με κοινωνικά αποδεκτό τρόπο. Έτσι μπορούν πιο εύκολα να καταφύγουν σε λεκτική ή φυσική κακοποίηση, σε περιφρόνηση/απομόνωση, ακόμη και σε αυτοτιμωρητικές συμπεριφορές (αυτοτραυματισμός, άρνηση τροφής κ.ά.). Μπορούν επίσης να παρουσιάσουν αντικοινωνική συμπεριφορά αντιδρώντας σε κανόνες, αποφεύγοντας συναναστροφές και μειώνοντας τις σχολικές τους επιδόσεις.

Πώς μπορούμε να τα βοηθήσουμε:

1. Μιλάμε μαζί τους για τα συναισθήματα που βιώνουν και τα υποστηρίζουμε στην προσπάθειά τους να τα κατανοήσουν. Είναι σημαντικό να απενοχοποιήσου-με τα συναισθήματα. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος γι’ αυτά που νιώθει, μόνο για το πώς τα διαχειρίζεται. Αυτό είναι ανάγκη να το πιστέψουμε πρώτα εμείς και μετά να το περάσουμε και στα παιδιά.

2. Μένουμε κοντά στο παιδί καθώς προσπαθεί να καταλάβει το θυμό του και
να «δουλέψει» μαζί του. Δίνουμε το μήνυμα πως είμαστε παρόντες, πως δεν το απορρίπτουμε, πως δεν το αγαπούμε μόνο όταν είναι «καλό παιδί».

3. Βοηθούμε το παιδί να εκφράσει με θετικό τρόπο το θυμό του. Του μαθαίνουμε να λέει «με εξοργίζει όταν ο φίλος μου...» (κάνει ή λέει κάτι) και όχι «μισώ το φίλο μου». Έτσι αρχίζει να κατανοεί τα συναισθήματα και τις ανάγκες του και αποφεύγει τις προσωποποιήσεις και τις προβολές.

4. Εμποδίζουμε τη διόγκωση του θυμού του. Δίνουμε μη επιθετικές διεξόδους, όπως τη δυνατότητα φυσικής εκτόνωσης (τρέξιμο, φωνές), έντονου παιχνιδιού (π.χ. μαξιλαρομαχία) κτλ. Χρήσιμες μπορεί να αποδειχθούν και τεχνικές όπως η καταγραφή των αρνητικών συναισθημάτων σε χαρτί και μετά καταστροφή του χαρτιού ή η εκτόνωση μέσω ζωγραφικής.

5. Γινόμαστε εμείς ένα καλό παράδειγμα διαχείρισης του θυμού μας.

Τέλος, η διαχείριση θυμού δεν πρέπει να εφαρμόζεται όταν γίνονται τα ξεσπάσματα, αλλά να είναι μέρος της διαπαιδαγώγησης των παιδιών.

Απόσπασμα από κείμενο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ανοιχτό Σχολείο» (4-6/2009). Πρωτότυπος τίτλος: «Τεχνικές διαχείρισης θυμού για παιδιά (μια μικρή προσπάθεια προσέγγισης ενός μεγάλου θέματος)»